Kar

kar yağmaya başladığında ben zaten üşüyordum, pamuk ipliğine bağlı hayatlar. koşuşturan insanlar, iş - ev vs.. derken soğuktan morarmış ayaklarım ve saçlarımı kapatan karın altından sıcak bir gülümseme ile bakıyorum sana. sen bunu sadece gülümseme olarak görebilirsin fakat ben sana seni nasıl gördüğümü gösteriyorum...

kazanda pişen yemeğin içine düşürdün ya sen benim kalbimi, şimdi elimi sokup alsam kalbimden çok mu acır?

tahta bir atım hiç olmadı benim, benim atlarım hep gerçekti adı vardı yadigar sen bilirsin, bir gece bize gelmişti... ayak seslerini, kırlarda koşuşunu dinleyerek uyumuştun o korktuğun gece... sabahında beni her sabah öperek uyandırdığın gibi olan gece...

şarap tanrısının önümüze sunduğu kırmızı'yı biz kendimizi yıkamak için kullandık, sen bilirsin ben şarabı severim ve ben hep unuturum senin başın sızlar...

ben hep unuturum ama içim sızlar...